بسم رب الحیدر
با عرض سلام خدمت دوستان.
سوالاتی در مورد افسانه ازدواج عمر با دختر علی بن ابی طالب علیه السلام شد که با خواندن آنها متوجه شدم که آن فرد که به اسم علی سوال کرده و نظر داده یا لعن فرستاده اصلا نخوانده جواب داده!!! همان سوالات در متن مطلب پاسخ داده شده. دلیل این که دیر شد جواب من عذر خواهی می کنم.
حالا بعد از مدتی که ممکنه بی حال باشین یک سری فتاوی وهابیون رو میزارم که تا مدتی شارژ باشین. شاید قدیمی باشه ولی ارزش هزار بار خوندن و یک عمر خندیدن رو داره....
پس یا علی...
مرد بزرگسال با خوردن شیر مَحرَم مى شود!!!!!
مى دانیم که در قوانین حقوقى اسلام راههایى براى پیوند محرمیّت بین زن ومرد وجود دارد که از آن جمله شیر دادن زن به فرزند غیر خودش با شرایط خاصّ آن است، که در کتب فقهى مطالب فراوانى در باره آن آمده است.
امّا توجّه به یک نکته در این موضوع حائز اهمّیّت است و آن شیر خواره بودن طفل است، یعنى باید نوزادى باشد که شیر غذاى اصلى وى باشد و به دفعات هم انجام شود (با شرایط و اوصافى که در کتب فقهى فریقین بیان شده است).
بنا بر این اگر شیر خوردن در دوران طفولیّت نباشد وسیله محرمیّت نخواهد شد.
امّا با داستانى که در اینجا مى خوانید و صد در صد مخالف و متضادّ با مبانى فقهى دو گروه از مسلمانان یعنى تشیّع و تسنّن است چه باید کرد؟
***********************************************************************
ملحق شدن بچّه به پدر اگر چه با همسرش نزدیکى نکرده باشد
اگر مردى بازنى ازدواج کند و در همان مجلس عقد و در حضور شهود او را طلاق دهد سپس آن زن بعد از گذشتن شش ماه فرزندى به دنیا آورد أبو حنیفه گفته است آن بچّه متعلّق به همان مرد خواهد بود.
***********************************************************************
جواز نگاه کردن به عورت زن
نگاه کردن به عورت زن که در آیینه و یا آب منعکس شده باشد با انگیزه شهوت و لذّت بردن مانعى ندارد.
***************************************************************
ازدواج با محارم
از جمله فتواهاى نادر روزگار که مخالف قوانین ودستورات شرع مقدّس است فتاواى ذیل است که ابن قدامه نویسنده صاحب نام آن را نقل کرده و مى نویسد:
ازدواج با محارم مانند مادر و خواهر و خاله و عمّه وغیر آنان به اجماع علماى اسلام باطل است.
ولى دو تن از دانشمندان و فقیهان اهل سنّت یعنى أبو حنیفه وثورى گفته اند که اگر چنین ازدواجى همراه با عمل زناشویى صورت گرفت موجب حد نمى شود، چون ممکن است نزدیکى بجهت شبهه باشد یعنى خیال مى کرده است همسر خودش است ولى اشتباه کرده است.
همچنین ازدواجى که حرمتش اجماعى است مانند: انتخاب همسر پنجم با وجود داشتن چهار همسر یا ازدواج با زنى که شوهر دارد یا زنى که در عدّه طلاق یا وفات بسر مى برد یا زنى که سه دفعه طلاق داده شده است (بر مبناى فقه اهل سنّت) اگر هر یک از این موارد اتفاق افتاد ابوحنیفه مى گوید حدّ جارى نمى شود.
نکته قابل توجّه:
از ابو حنیفه و پیروانش مى پرسیم: تزویج ونکاح اصطلاحى چیست؟ مگر نه این است که با اجراى صیغه عقد و دیگر شروط آن تزویج و نکاح شرعى محقّق مى شود؟
و مگر شرط اوّل ازدواج این نیست که زن نباید از محارم نسبى و سببى انسان باشد؟
پس چگونه ممکن است ازدواج با محارم را که از حرامهاى شرعى است با وطى به شبهه یکى بدانیم؟ و مرتکب گناه کبیره را از عقوبت نجات دهیم و باب اجراى حدود شرعى را مسدود نماییم؟
آیا این فتاوا عاملى براى توجیه زناها نمى شود؟
توجیه ازدواجهاى حرام
اکثر فقیهان اهل سنّت براى بعضى از ازدواجها حد را جارى ندانسته و آن را از موارد وطى به شبهه مى دانند از جمله:
ازدواجى که در صحّت و وقوع آن اختلاف است مانند متعه و ازدواج موقّت، نکاح شغار(نکاحى که دو نفر تعهّد کنند که هر یک یکى از نزدیکانش را بدون مهر به دیگرى تزویج نماید) نکاح بدون اذن و اجازه ولى و حضور شهود، ازدواج با خواهر زن در صورتى که همسر اوّلش در عدّه قرار داشته باشد، ازدواج با همسر پنجم با در عدّه بودن همسر چهارم.
نقد این گفتار
در اسلام دو گونه ازدواج براى ارضاى غریزه جنسى تجویز شده است یکى دائم و دیگرى موقّت، که در صدر اسلام و در زمان پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) مسلمانان بنا به دستور خداوند به هر دو روش عمل مى کردند.
آیه 24 سوره نساء ( فما استمتعتم به منهنّ فآتوهنّ أجورهنّ فریضة) به اعتراف موثّق ترین کتابهاى تفسیرى و روایى اهل سنّت شأن نزولش در باره متعه یا همان ازدواج موقّت است ( صحیح بخارى: 4/1642 رقم 4246، صحیص مسلم: 3/71، رقم 172، مسند أحمد: 5/603 رقم 19406، تفسیر کبیر: 10/49، تفسیر کشّاف: 1/498، الدرّ المنثور: 6/422، رقم 19685).
اعتراف صحابه و تابعین به حلیّت آن:
ابن حزم در کتاب المحلّى نام تعدادى از صحابه وتابعین را که به جواز متعه شهادت داده اند ذکر کرده است:
أمیر المؤمنین على(علیه السلام)، ابن عباس، جابر عبد اللّه، عبد اللّه بن مسعود، عبد اللّه بن عمر، أبو سعید خدرى، زبیربن عوّام، أبیّ بن کعب، سعید بن جبیر، و....( المحلّى: 9/520، رقم 1854)
حریم شکنیهاى أبو حنیفه و دیگران
جناب أبو حنیفه در تعطیل شدن حدّ زنا از دیگر فقیهان اهل سنّت چندین گام جلوتر رفته و در باره زناى با محارم فرقى بین آگاه به حرمت و جاهل به آن نگذاشته و مى گوید: آنکه آگاه به حرمت باشد فقط عقوبت مى شود که این غیر از حدّ شرعى است.
آرى، أمثال أبو حنیفه مى توانند با جرأت قانون خدا و رسول را تغییر دهند و بر اساس هواها ومیلها فتوا داده و حریم شکنى کنند.
أبو یوسف از فقیهان اهل سنّت مى گوید: اگر کسى با محرم خودش ازدواج کند و با وى نزدیکى نماید و بداند که این عمل حرام است حدّ زنا بر وى جارى مى شود و از موارد وطى به شبهه نیست.
و اگر از حرام بودن آن آگاه نباشد حدّ بر وى جارى نمى شود.
آیا این سخنان بى اساس اشاعه گناه و زناکارى نیست؟
***********************************************************************
خود ارضایى آزاد
استمناء یا خود ارضایى از حرامهاى شرعى است که در فقه و فرهنگ اسلامى گناه شمرده شده و از آن نهى شده است. ولى با تأسّف فراوان مشاهده مى کنیم که ابن حزم مورّخ وفقیه اهل سنّت فتوا به جواز آن را صادر مى کند و براى اینکه تنها نباشد از فقیهان و مفسّران نامدارى همچون حسن بصرى و عمرو بن دینار وزیاد بن أبی العلا و مجاهد کمک گرفته و آنان را نیز در فتواى بیشرمانه اش شریک مى کند.
سخنان برخى از صاحبان فتوا در باره حلّیّت استمناء و خود ارضایى:
از مجاهد نقل شده که گفته است: آنانکه پیش از ما مى زیسته اند پسران جوانشان را به استمناء و همچنین دختران و زنان را به استفاده از وسیله اى براى خود ارضایى وادار مى کرده اند تا از زنا دورى کنند.
ابن جریح از عمرو بن دینار نقل مى کند که گفته است: مانعى در جایز نبودن استمناء نمى بینم.
ثورى از عبّاد از منصور از جابر بن زید أبی الشعثاء نقل کرده است که گفت: تو صاحب منى هستى هر کجا خواستى آن را بریز.
ابن حزم گفته است: استمناء مرد همانند بازى کردن زن با فرجش مباح است وحرام نیست، سپس به دو آیه از قرآن استدلال مى کند ومى گوید: خداوند در این آیه فرموده است: (وقد فصّل لکم ما حرّم علیکم) و چون تفصیلى در باره استمناء نیامده است پس جایز است. و نیز در این آیه که فرموده است: (خلق لکم ما فی الأرض جمیعا). و در ادامه مى گوید: چون از مکارم اخلاق و فضایل نیست گروهى از آن اکراه داشته و گروهى آن را جایز دانسته اند.
************************************************************************
زناشویى با همسر در برابر نگاه دیگران
ابن حزم مى گوید: اگر در سفر مردى با همسرانش در یک خیمه باشند و او با یکى از آنان نزدیکى کند در صورتى که عورتش پوشیده باشد این عمل مکروه است. ولى اگر عورتش مکشوف و در معرض دید باشد حرام.
این سخن را مقایسه کنید با دستورات شرع مقدّس که منع مى کند از عمل زناشویى در کنار فرزند خردسال خوابیده.
من یکی که به اینها میگم خوک اورجینال
